Faith

Wat is geloof? Volgens velen is het een verwachting die nergens op gebaseerd is. Ik kan ze geen ongelijk geven alhoewel het niet klopt met de bijbelse definitie van geloof. Dat even terzijde voor nu.

Waarom geef ik ze geen ongelijk? Omdat geloof gedevalueerd is. Het heeft tegenwoordig alles met sprookjes te maken. Zeker hier in Namibië. Het wemelt hier van de zogenaamde profeten. Bushiri is bijvoorbeeld een erg bekende: komt uit Zuid Afrika en heeft een heel imperium opgebouwd.

Daar houdt het echter niet op. Ik vergeet niet gauw het gesprek dat ik met een Namibische zakenvrouw had. We kregen het over geloof: ‘Good business’ zei ze, en dat zie je overal. Zelfs in Blikkiesdorp zie je de zelfbedachte kerkjes de grond uit schieten. Als mensen vertellen dat ze daar heen gaan en enorme bedragen aan de kerk schenken vraag ik ze altijd: ‘…de dominee, heeft ie een mooi bakkie?’. Steevast luidt het antwoord: ‘ja, hij rijdt een mooie auto’. ‘Die heb jij betaald’ is mijn antwoord dan.
Het wrange is dat die mensen soms zelf niet genoeg geld hebben om te eten. Ook het verkopen van gezegende stenen of olie is een lucratieve handel. Je koopt een baksteen voor 3 dollar en verkoopt hem voor 200 dollar: ze vliegen de deur uit.

De profeten gekte neemt soms een gevaarlijke wending. Zoals de profeet die claimt dat hij HIV besmetting kan laten verdwijnen. Hij ‘geneest’ mensen door zijn gebed. Er is een dokter aanwezig die een HIV test doet en die is dan altijd negatief. Op dat moment moeten de mensen hun anti HIV medicatie inleveren en gaan genezen door het leven. Man man man, wat een risico’s. De genezene zal weer vrolijk onbeschermde seks hebben, hij is de behandeling gestopt en de HIV is op een gegeven moment niet meer te stoppen.

Die vorm van geloof heeft nog wel iets moois opgeleverd.

Geloof toont zich ook ongefundeerd in de talloze wrakken die overal staan. Dat is nog wel het meest duidelijke bewijs van de oppervlakkigheid en wensdromen van geloof in Afrika. Je rijdt je auto en er gaat iets kapot. Niet te repareren, het onderdeel is niet te krijgen of het is te duur. Wat doe je dan? Je zet de auto in je tuin. Overtuigd dat je op een morgen buiten komt en je auto, gezegend, weer helemaal fonkelnieuw voor je klaarstaat. Die vorm van geloof heeft nog wel iets moois opgeleverd. Talloze oude Amerikaanse wrakken staan langs de kant van de weg. Prachtig bewaard door het droge klimaat. Dat is dan ook de enige winst van deze wensdromen die ze hier geloof noemen.

Ei verkoop

En dan gaan de kippen opeens leggen. Niet voorzichtig een voor een, maar massaal.
Natuurlijk was dat de bedoeling. Toch kan ik je vertellen dat opeens vijftig eieren per dag een angstwekkende ervaring is. Zeker als ze zich opstapelen en we ze door de lock down niet kunnen verkopen vanuit de bus. Ik begon al angstvisioenen te krijgen van zo’n verzamel huis en dan vol met eieren, tot aan het plafond.

Dus Eggster gevraagd hoe ga je dat doen? ‘Oh’ zegt ze ‘rij me maar naar de location’. Daar rijden we stapvoets met 240 eieren in het bakkie. Stapvoets want we zijn als de dood om aan te komen met geklutste eieren. Halverwege besluiten de kids naar achteren te gaan om de eieren te beschermen. Alhoewel ik denk dat zij zelf een groter gevaar gaan vormen dan de weg stop ik toch. Ondernemingszin en zorg moet je toejuichen. Nog voorzichtiger ga ik verder. Niet zozeer uit angst voor de kids (achterin het bakkie is een erg geaccepteerde vorm van vervoer hier), maar meer uit angst dat ze op de eieren zullen vallen. De eerste 30 eieren verkopen we aan een vriend. Beetje makkelijk natuurlijk. Ik heb erg het gevoel dat we aanmoediging nodig hebben.

Ik heb erg het gevoel dat we aanmoediging nodig hebben.

Dan naar de location. Op z’n Zuid Afrikaans gebouwd. Flinke afstand van de stad en maar 1 toegangsweg. Als er dan iets zou gebeuren dan was het makkelijk af te grendelen. In de locations zijn er alleen tuck shops. Kleine winkeltjes aan huis. Daar gaan we langs. Om eerlijk te zijn: daar gaat Eggster langs. Het is echt niet m’n ding en Esther is er verbazingwekkend goed in. Uiteindelijk verkopen we die middag 210 eieren. 30 geven we er weg. Aan verschillende vrienden die hard geraakt zijn door de lock down. 210 eieren en het enige dat ik hoor is Cocorico. Ik leef in mijn eigen film, zeker op het moment dat we ook nog een haan verkopen.

Toch is het de moeite waard, veel nummers uitgewisseld. Morgen is het de 20ste en dat betekent dat de politie, leraren en ambtenaren betaald krijgen. Op dat moment is er geld en geven mensen dat uit. Halverwege de maand is het geld op. Zijn de winkels weer rustig en wachten mensen op hun nieuwe salaris.

Wij wachten op de bestellingen en enigszins angstig probeer ik me te herinneren welke andere films diepe indruk op me hebben gemaakt.