En dan is het tijd voor het eerste bezoek. Dat blijft toch spannend. Alles is goed voorbereid, we hebben gespard met verschillende mensen en toch….. het is spannend. We bezoeken de school in Kombat. Een vreemd dorpje ongeveer 50 kilometer van Grootfontein onze thuisbasis. Het is een voormalige kopermijn en het dorp is dus eigendom van diegene die de mijn heeft gekocht. Dat maakt dat de staat van onderhoud veel beter is dan in de rest van Namibia. Er zijn constant geruchten dat de mijn weer open zal gaan. Dan stromen de sollicitaties weer binnen. Die gaan allemaal in grote dozen, wachtend op de dag dat de droom werkelijkheid wordt.
Wat opvalt aan de school zijn de hoge bomen. Mooi want dat zie je niet heel veel hier. Zorgelijk want de helft is dood. De onderwijzers parkeren hun auto’s zo ver mogelijk van de bomen vandaan. Vanwege de wind vallen er nogal wat takken. De locals staan recht onder de bomen en niemand maakt zich daar zorgen over. Een school met ongeveer 280 leerlingen. Ik ken Ms Beukes (ja, ja wat een Nederlandse naam), zij weet dat wij regelmatig voor Abygale zorgen en die zit op haar school. Mijn dochter noemt ze haar. Dat maakt het binnenkomen een stuk makkelijker. De school is één van de betere hier in de buurt.
Ik heb drie platen bij me; in navolging van Simon Sinek, Why, How and What. Why, vanwege de ondervoeding, How, de Wereld Gezondheidsorganisatie zegt ieder huis een Moringa boom, What, jullie geven geld, wij brengen de boompjes, de kinderen oogsten en brengen naar school, wij maken pillen. Dat slaat aan. Ms Beukes bedankt ons dat we naar Kombat zijn gekomen. Ja, haar school gaat meedoen. Want ze ziet hoeveel verschil dit kan gaan maken.
verantwoordelijkheid, het zorgen dat iets in leven blijft is een belangrijk punt
Naast de ondervoeding brengt ze nog een ander punt in. Verantwoordelijkheid. Ze wil ook zelf een boompje zodat ze het gesprek met kinderen aan kan gaan. Want die verantwoordelijkheid, het zorgen dat iets in leven blijft is een belangrijk punt. Mijn gedachten gaan meteen uit naar de kinderzwangerschappen. Leren zorgen zou heel goed meer bewustzijn en verantwoordelijkheidsgevoel kunnen geven. “maar ik wil niet dat dit alleen tot Otjozondjupa beperkt blijft” die opmerking brengt me weer bij de les. Ms Beukes is fel nu. “Ik heb 15 jaar les gegeven in Omaheke (in een ander deel van Namibië) en daar moeten ze dit ook hebben. Dit kan zo’n verschil maken”
Je kunt je voorstellen hoe blij we waren toen we terug reden. Ons eerste officiële bezoek en dan met zo’n enthousiasme. Uiteindelijk bleek Ms Beukes verantwoordelijk voor 2 scholen in Kombat, met in totaal meer dan 550 leerlingen. Een succes.